ART the FACT

jakoś tak mnie natchnęło...żeby założyc ten temat. Pewnie nie raz macie poczucie, że straciliscie kogos/ cos co kochacie i nic z tym nie mozecie zrobic..czasem to maly szcegół, a czasem cos ogromnie wartościowego, bez czego nie potraficie zyć...Czemu to pisze? Bo ja strasznie przywiazuje sie do "rzeczy", zwłaszca tych, które darze jakimis uczuciami...Dzisiaj był okropny dzień...Patryk doskonale wie, o czym mówie...Musielismy pojechac do weterynarza uśpic mojego kota. Dla jednych moze brzmi banalnie..to tylko zwierze, dla mnie cos znacznie wiecej. Cos co tworzyło własnie część mojego świata...Chęć, próba uratowania i nic...nie ma szans...a potem łzy i napełniona jedzeniem i mlekiem miska stojąca w kuchni, z której nie ma kto jeść....

Ajjj. przykre. do zwierzakow bardzo latwo sie przywiazac. szczegolnie takich..bardziej rozwinietych intelektualnie. i to wcale banalne nie jest. smiejcie sie lub nie. ale ja za moim szczurkiem ocean lez wylalam. a jakbym miala piesiuka stracic..ajj.
ale mysle Ada. ze w roznych zwierzecych chorobach najlepszym rozwiazaniem jest uspienie zwierzaka, skrocenie jego meki. przeciez on nie przyjdzie do Ciebie i nie poskarzy sie ze cos go boli. tylko w taki sposob moglas pomoc. a teraz pewnie hasa w kocim raju.